Menu
Nasza galeria na Starówce w Warszawie czynna codziennie z wyjątkiem świąt od 11.00 do 19.00
Nasza galeria na Starówce w Warszawie czynna codziennie z wyjątkiem świąt od 11.00 do 19.00
Jan Stanisławski. Obraz olejny na desce w drewnianych ramach. Wymiary z ramą 31,5 x 21,5 , bez ramy 24 x 14 cm
45,000.00zł 40,000.00zł
Dostępność: 1 sztuka
Wysyłka w: 72 godzin
Był synem prawnika-poety Antoniego Roberta Stanisławskiego (1817-1883), wykładowcy na uniwersytecie w Charkowie i na uniwersytecie w Kazaniu.
Kształcił się w gimnazjum w Kazaniu. Ukończył studia matematyczne na Uniwersytecie Warszawskim zwieńczone srebrnym medalem. Początkowo planował zostać profesorem matematyki, wyjeżdżając w tym celu do Petersburskiego Instytutu Technologicznego. Po kilku miesiącach zmienił jednak plany i, porzucając studia matematyczne, wrócił do Warszawy.[2]
Malarstwa uczył się u Wojciecha Gersona w Warszawie, następnie studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie oraz w Paryżu pod kierunkiem Emila Carolus-Durana[1]. Odbywał liczne podróże: odwiedził Włochy, Hiszpanię, Szwajcarię, Prusy, Austrię i rejony Naddnieprzańskiej Ukrainy. Od 1897 był profesorem w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie wprowadził obowiązkowe wyjazdy studentów w plener, co przetrwało do dziś.
Jego wczesne prace były wystawiane w Paryżu na inauguracyjnej wystawie Salon du Champ-de-Mars oraz na wystawie organizowanej przez Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. W latach 90. XIX wieku intensywnie podróżował, co owocowało licznymi rysunkami z Berlina, Drezna, Pragi, Krakowa i różnych miejsc na dawnych rubieżach Rzeczypospolitej. Razem z Julianem Fałatem wykonał tła pejzażowe w panoramie Przejście Napoleona przez Berezynę.
Był wykładowcą Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, a także animatorem i jednym z założycieli powstałego w 1897 roku krakowskiego Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”.
Od 1898 należał do stowarzyszenia artystów Wiedeńska Secesja. Jego prace pojawiły się na jej wystawach w latach 1901, 1902 i 1905.
Charakterystyczną cechą postaci Jana Stanisławskiego była znaczna tusza, z czym wiązało się wiele anegdot dotyczących tego artysty. Opowiadano np., że pewnego razu, gdy malarz podczas pobytu w Zakopanem wybierał się do Kuźnic, przewożący go małą furką góral miał powiedzieć: Czy ja was, panie, aby na jeden raz całego zabiorę?. Z figurą Stanisławskiego dziwnie kontrastowały niewielkie rozmiarami obrazy, które malował. Sprzeczność tę tak oto wyjaśnił sam Tadeusz Boy-Żeleński: Podobno tusza jego była przyczyną ich maleńkości: przy większym obrazie zanadto go męczył konieczny ruch ciągłego zbliżania się i oddalania[3].
Ożenił się w wieku 39 lat, zmarł w pełni sił twórczych siedem lat później[4]. W listopadzie w roku jego śmierci w Pałacu Sztuki otwarto dwie wystawy, jedną prezentującą 154 obrazy olejne, a także rysunki i pastele, oraz drugą, zawierającą dzieła jego wybitnych uczniów.
Zmarł w dniu, gdy założony przez niego związek artystów „Sztuka” organizował wystawę z okazji 10-lecia istnienia. Został pochowany z honorami na Cmentarzu Rakowickim, w kwaterze XVI[5].
Na krótko przed śmiercią w 1909 wdowa po artyście przekazała Muzeum Narodowemu w Krakowie jego 100 najbardziej wartościowych obrazów oraz szkicownik.
Wykształcił ponad 60 uczniów. Byli wśród nich m.in.: Stanisław Kamocki (1875-1944), Stanisław Czajkowski (1878-1954), Józef Czajkowski (1872-1947), Stefan Filipkiewicz (1879-1944), Henryk Szczygliński (1891-1944), Jan Bukowski (1873- 1943), Alfons Karpiński (1875-1961), Ludwik Konarzewski (1885-1954), Tadeusz Makowski (1882-1932).
Stanisławski malował wyłącznie pejzaże niewielkiego formatu. Charakterystyczne w jego twórczości jest traktowanie przedmiotu obrazu jako czegoś otwartego, a samego dzieła – jako fragmentu większej całości. Często zostawała ona podporządkowywana jednemu motywowi. Na swoich obrazach nie umieszczał postaci ludzi czy zwierząt. Skupiał się na roślinach, obłokach, pogodzie. Zwracał uwagę na szczegóły. Dla dojrzałej fazy twórczości charakterystyczna jest syntetyzacja form. Posługiwał się szeroką plamą barwną, studiował zmiany światła i koloru o różnych porach dnia i roku, dążył do uchwycenia rytmu i nastroju przyrody.
Lapidarium Jacka Kilińskiego
(galeria-antyki)
ul.Nowomiejska 15/17
00-271 Warszawa (Stare Miasto)
Polska
NIP 5260010481
Uwaga. Ze względu na bardzo
częste pomyłki, nazwę ulicy proszę
wpisywać dużymi, drukowanymi literami:
NOWOMIEJSKA
Jacek Kiliński
e-mail: lapidarium.kil@gmail.co
+48 509601894 (11.00-19.00)
+48 504008386 (10.00-21.00)
Można też z nami nawiązać kontakt przez Facebook i Instagram.
Galeria czynna w godz. 11.00-19.00 w dni powszednie.
tel. +48 509601894
tel.+48 504008386
Codziennie z wyjątkiem świąt
od 11.00 do 19.00.
Właściciel Lapidarium
mgr inż. Jacek Kiliński
przyjmuje interesantów codziennie z wyjątkiem niedziel.
Poniedziałki, środy, piątki i soboty – 11.00-19.00
wtorki, czwartki – 16.00-19.00.
Telefonicznie 504008386 od 10.00 do 21.00.
E-mail: lapidarium.kil@gmail.com
Płatności:
Konto bankowe: PKO BP SA oddziała 1 w Konstancinie Jeziornej , ul. Warszawska 22, 05-510 Konstancin Jeziorna, Polska
Posiadacz rachunku : Lapidarium Jacek Kiliński
numer rachunku : 26102011690000870208512669
Do przelewów z zagranicy numer ( for international money transfer) do zwykłych krajowych przelewów wystarczy sam numer:
Numer IBAN : PL26102011690000870208512669
Kod BIC (SWIFT) : BPKOPLPW
Koszyk w naszym sklepie obsługuje PayPal
Można też zapłacić telefonicznie kartą bankową.
Wszelkie prawa zastrzeżone
Polityka Cookies
LAPIDARIUM Jacka Kilińskiego | Człowiek jest epizodem w życiu przedmiotów.
Made with ♥︎ by Skydoo
